"یک عاشقانه آرام"

به قلم : نادر ابراهیمی

درس عاشقانه زیستن در لحظه لحظه زندگی؛ در سختی ها و رنج ها!
این کتاب بر کالبد زندگی روحی مطهر می بخشد

حکایت مرد گیلکی و دختر آذری؛ و عشقی که با رنج های انقلاب در می آمیزد اما هرگز رنگ "عادت" نمی گیرد.

🖊قلم "نادر ابراهیمی " نیاز به تعریف و توصیف ندارد.
چنان شیرین ، عشق و تاریخ و فلسفه را هم می آمیزد که طعم دلچسب آن تا مدتها بر روح انسان می ماند.

قسمتی از کتاب "یک عاشقانه آرام"：

مشکل ما این است که همانقدر که ویران می کنیم ، نمی سازیم!
همانقدر که کهنه می کنیم، تازگی نمی بخشیم!
همانقدر که دور میشویم ؛ بازنمیگردیم
همانقدر که آلوده می کنیم ، پاک نمی کنیم....

قسمتی دیگر:

گیله مرد، عاقبت فاصله را در نظرگرفت و با صدای بلند گفت: آقا! من دخترتان را می‌خواهم.

آذری صدایش هم مثل جثه‌اش بود.

- ها! این را باش! عسل مرا می‌خواهد. کوه الماس را. همه کندوهای عسل دنیا را، یکجا می‌خواهد! به همین بچگی، دو سال در زندان نامردانِ ساواک بوده. می‌فهمی؟
- بله آقا. دو سال سخت، با شکنجه. می‌دانم.
- از تو خیلی سَر است؛ از هر لحاظ.
- می‌دانم. شاید برای همین هم می‌خواهمش.
- قَدَش، دو برابر توست.
- اما من، خودش را می‌خواهم، نه قَدَش را.
- قدش را چطور از خودش جدا می‌کنی؟
- هسته را جدا کنند و بخرند، خیلی زشت می‌شود؛ اما کسی هم هلو را به خاطر هسته‌اش نمی‌خرد.
- عجب ناکِسی هستی تو!
- دست کم حرف زدن می‌دانم. دبیر ادبیاتم